Καταγραφή του Χουάνγκσαν

"Καταγραφή του Huangshan"

Το Huangshan Mountain, πρώην γνωστό ως Yishan, μετονομάστηκε σε το σημερινό του όνομα κατά τη διάρκεια της περιόδου Tianbao της δυναστείας των Τανγκ. Όλοι λένε: "Μετά την επίσκεψη στα πέντε μεγάλα βουνά, δεν αξίζει να το δουν άλλα βουνά, αφού επισκεφθείτε το όρος Huang, δεν αξίζει να δουν άλλα βουνά". Αν και αυτή η δήλωση έγινε από τον Xu Xiake, δεν είναι παρά ένα κοινό ρητό μεταξύ των μελετητών και των λογοτεχνιών. Σήμερα, όταν ανέβηκα στο όρος Huangshan, είδα ένα πλήθος τουριστών, ώμου στον ώμο, όχι διαφορετικό από μια πολυσύχναστη αγορά.

Στους πρόποδες του βουνού, οι αχθοφόροι έσκυψαν από το μονοπάτι, τα πρόσωπά τους σκοτεινά και τις φλέβες τους που διογκώνονται από τους λαιμούς τους. Τα μάτια τους είναι σαν άγκιστρα, ειδικά στοχεύοντας σε αυτούς τους παχουλός τουρίστες. "Τριακόσια για να ανεβείτε στο βουνό, διακόσια πενήντα για να κατεβείτε." Η τιμή πιέστηκε από τα κενά μεταξύ των δοντιών τους. Υπήρχε ένας λιπαρός έμπορος, συνοδευόμενος από την όμορφη σύζυγό του, που προσέλαβε δύο καρέκλες sedan. Οι αχθοφόροι έφεραν αυτό το βαρύ φορτίο, οι μύες των μοσχαριών τους τεντώνονται σαν bowstrings και ο ιδρώτας τους στάζει πάνω στα πέτρινα σκαλοπάτια εξατμίστηκε αμέσως από τον καυτή ήλιο. Ο έμπορος στην καρέκλα sedan, ωστόσο, επικεντρώθηκε μόνο στη συγκράτηση του κινητού του τηλεφώνου, λαμβάνοντας φωτογραφίες από τα "παράξενα πεύκα και βράχια" που είχαν φθαρεί από τις εικόνες.

Τα πεύκα στο βουνό είναι πράγματι περίεργα. Έχουν τις ρίζες τους στις ρωγμές των βράχων και τα κλαδιά τους είναι στριμμένα σαν δράκους και φίδια. Οι τουρίστες περιβάλλουν το "φιλόξενο πεύκο" για να τραβήξουν φωτογραφίες, σπρώχνοντας και σπρώχνοντας ο ένας τον άλλον και άρχισαν να διαμαρτύρονται. Ένας νεαρός άνδρας που φορούσε γυαλιά βρισκόταν για μισή ώρα σε μια προσπάθεια να εξασφαλίσει την καλύτερη θέση σκοποβολής και οι άνθρωποι που βρίσκονται πίσω από αυτόν είχαν ήδη κοίταξε θυμωμένα. Τέλος, τελείωσε τη λήψη της φωτογραφίας, αλλά ήταν απλώς ένας άλλος που δεν ήταν διαφορετικός από τους άλλους.

Αυτές οι πέτρες έχουν δοθεί διάφορα ονόματα: "Μαϊμού που βλέπει τη θάλασσα", "Αθάνατος καθοδηγώντας το δρόμο", "Dream Pen που ανθίζει" ... στην πραγματικότητα, είναι απλώς συνηθισμένες πέτρες. Μέσω της αναγκαστικής ερμηνείας των ανθρώπων, έχουν γίνει "διάσημα γραφικά σημεία". Οι ξεναγοί ήταν σιελογόνες καθώς εξήγησαν αυτούς τους παράλογους θρύλους, ενώ οι τουρίστες κούνησαν συχνά, προσποιούμενοι ότι απορροφούνται πλήρως. Νομίζω ότι αν αυτές οι πέτρες ρίχτηκαν τυχαία από το δρόμο, πιθανώς κανείς δεν θα τους έδινε μια δεύτερη ματιά.

Τα βουνά περιβάλλονται σε ομίχλη, μερικές φορές περιβάλλουν τις κορυφές και μερικές φορές διασκορπίζουν μια λεπτή γραμμή. Αυτό είναι μάλλον αιθέρια, αλλά δυστυχώς διαταράσσεται πάντα από το θόρυβο των τουριστών. Ματιά! Θάλασσα των σύννεφων! Κάποιος αναφώνησε. Έτσι όλοι έσπευσαν, αυξάνοντας τις κάμερες και τα κινητά τηλέφωνα τους, κάνοντας κλικ χωρίς διακοπή. Κοιτάζουν πραγματικά τη θάλασσα των σύννεφων; Όχι, απλά κοιτάζουν μέσα από την κάμερα, απλά τραβώντας φωτογραφίες για να αναδείξουν τα κοινωνικά δίκτυα. Ένα μοντέρνο κορίτσι, με την πλάτη της στη θάλασσα των σύννεφων, πήρε ένα selfie για πάνω από είκοσι λεπτά, αλλά δεν ήταν ακόμα ικανοποιημένος. Ο φίλος της ήταν ήδη ανυπόμονος, αλλά μπορούσε μόνο να αναγκάσει ένα χαμόγελο.

Το ξενοδοχείο στην κορυφή του βουνού είναι εκπληκτικά ακριβό. Ένα συνηθισμένο δωμάτιο κοστίζει πάνω από χίλια γιουάν. Οι τουρίστες παραπονέθηκαν ενώ πληρώνουν υπάκουα. Τη νύχτα άκουσα το ζευγάρι στο επόμενο δωμάτιο να διαμαρτυρηθούν, φαινομενικά για το δρομολόγιο για αύριο. Το παιδί τους φώναζε χωρίς διακοπή και ο ήχος διάτρησε τον λεπτό τοίχο.

Το επόμενο πρωί, όλοι σηκώθηκαν στο σκοτάδι για να παρακολουθήσουν την "ανατολή του ηλίου πάνω από το Mount Huangshan". Οι άνθρωποι γεμάτοι στην πλατφόρμα προβολής, τρέμει με κρύο. Ο ουρανός φωτίζεται σταδιακά, αλλά ο ήλιος ήταν απρόθυμος να δείξει τον εαυτό του. Τέλος, ένας κόκκινος ήλιος εμφανίστηκε από τη θάλασσα των σύννεφων και ξέσπασε μια έκρηξη των ευθυμιών ανάμεσα στο πλήθος. Ωστόσο, μέσα σε μόλις πέντε λεπτά, οι άνθρωποι διασκορπίστηκαν και επέστρεψαν στο ξενοδοχείο για να έχουν το ακριβό και άγνωστο πρωινό.

Στο δρόμο κάτω από το βουνό, είδα ένα βράχο με τους τέσσερις μεγάλους χαρακτήρες "Μεγάλα ποτάμια και βουνά" χαραγμένα πάνω του, ζωγραφισμένα σε ένα εκθαμβωτικό κόκκινο. Εκτός από αυτό, ωστόσο, υπήρχαν σωροί από μπουκάλια μεταλλικού νερού και σάκους συσκευασίας σνακ. Ο καθαριστής κρέμασε στο σχοινί και αγωνίστηκε για να καθαρίσει τα σκουπίδια. Η φιγούρα του ταλαντεύτηκε πάνω από το αψίδα άβυσσο, το οποίο ήταν τρομακτικό. Ωστόσο, οι τουρίστες έβαλαν τα μάτια σε αυτό και απλά συνέχισαν να βιάζονται.

Πίσω στους πρόποδες του βουνού, είδα ξανά αυτούς τους φορείς καρέκλας. Η επιχείρησή τους δεν φαίνεται να τα πάει καλά σήμερα. Είναι καταλήψεις και κάπνισμα σε ομάδες τριών ή πέντε. Ένας Porter προσπάθησε να μου πουλήσει μια "ειδικότητα του Huangshan", λέγοντας ότι ήταν ένα Ganoderma lucidum που πήρε η δική του οικογένεια. Σε στενότερη επιθεώρηση, διαπίστωσα ότι ήταν μόνο μερικά κοινά μανιτάρια επικαλυμμένα με ένα στρώμα φωτεινό λάδι.

Η ομορφιά του Mount Huangshan έχει γνωστοποιηθεί από την αρχαιότητα. Σήμερα, οι τουρίστες είναι σαν τα μυρμήγκια και οι επιχειρήσεις είναι σαν μια παλίρροια. Ακόμη και το ορεινό πνεύμα, γνωρίζοντας αυτό, πρέπει να κουραστεί από αυτό. Οι άνθρωποι ταξιδεύουν χιλιάδες μίλια μόνο για να αποδείξουν την "επίσκεψή τους" στις φωτογραφίες. Όσο για την ομορφιά των ίδιων των βουνών, κανείς δεν το έχει εκτιμήσει πραγματικά.

Το βουνό παραμένει το ίδιο βουνό. Αυτό που έχει αλλάξει είναι μόνο οι άνθρωποι που το βλέπουν.